اشعار حافظ
می‌دمد صبح و کله بست سحاب
الصبوح الصبوح یا اصحاب
اشعار حافظ
می‌چکد ژاله بر رخ لاله
المدام المدام یا احباب
اشعار حافظ
می‌وزد از چمن نسیم بهشت
هان بنوشید دم به دم می ناب
اشعار حافظ
تخت زمرد زده است گل به چمن
راح چون لعل آتشین دریاب
اشعار حافظ
در میخانه بسته‌اند دگر
افتتح یا مفتح الابواب
اشعار حافظ
لب و دندانت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌های کباب
اشعار حافظ
این چنین موسمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
اشعار حافظ
بر رخ ساقی پری پیکر
همچو حافظ بنوش باده ناب
اشعار حافظ