عاشقانه ی آرام من و تو

عاشقانه ی آرام من و تو

می خوام و می خواستمت تا نفسم بود

می سوختم از حسرت و عشق تو بَسَم بود

مشیری

در این گلشن بود خاکم ، نه آن مرغ هوسناکم

که هر ساعت به گلزاری کشاند آشیانش را

شفایی اصفهانی

سوختیم و جوهر ما بر کسی ظاهر نشد

چون چراغان شب مهتاب بی جا سوختیم

عاشقانه ی آرام من و تو

روغن شتر مرغ